भाग-१

घामको किरणहरु मधुरो हुँदै गैरहेको थियो, तर त्यो सानो काठको झ्याल अझै अध्याँरो कोठामा केहि प्रकाश छर्ने कोशिशमा थियो। कोठामा केहि सामान थिएन, केहि थोत्रो गुन्द्रिहरुमा लगभग ५-६ छायाँहरु खुसुरफुसुर कुरा गर्थे। उनिहरु बेला बेलामा उहि सानो काठको झ्यालतिर नजर पुर्‍याउथेँ। साना नानीहरु बयस्कहरुको कुरा ध्यान दिएर सुन्दै थिए, तर उनिहरुलाइ बोल्ने अनुमति दिइएको थिएन। इस्माइल आफ्नो लामो दारीलाइ सहलाउदैँ बेला बेलामा खुइय सुस्केरा हाल्थे। अलिक पर बसेकि उसकी जहान जारा लोग्नेको सुस्केरा सङै आफ्नो आँखाको आँसु पुच्छ्दै बस्थिन्। शमा सबै भन्दा ठुली छोरी थी, उ भाइ बहिनीहरुलाइ भुलाउने कोशिश गर्दै थी। शमा ११, शायरा ९, शमिना ७ र सबै भन्दा कान्छो भाइ इकबाल भर्खर ५ बर्षको थियो। शमा केहि बुझिरहेकी थिइन तर कुनै ठुलो समस्या आइपुगेको कुरा आमा र बुबाको अनुहारमा देखिएको भावहरु बाट प्रस्टै देख्थी। भाइ बहिनीहरु उसलाइ सोधिरहन्थे, तर उ केहि अड्कल काट्न सकिरहेकी थिइन। अस्तिको हप्ता मात्र उनिहरु पुरानो गाँउबाट नयाँ बस्तीमा आएका थिए। एक हप्तामा उनिहरुको पकाउने भाँडाकुडा पनि जोर्न सकिएको थिएन, फेरि अरु कुनै टाढा बस्तीमा सर्नु पर्ने बाध्यता आइ परेको थियो।

 

बिहान बजारबाट इस्माइलले किनेर ल्याएको केहि सुख्खा रोटीहरु पानिसङै निल्दै शायरा, शमिना र इकबाल उँघ्न थाले, शमा सोच्न थाली। आमा र बुबाले उसलाइ केहि नभने पनि उसले आउने दिनहरु जटिल छन् भन्ने कुरा अनुमान गरी। यसपालीको अफिम खेती पुलिसहरुले नाश नगरेको भए, उनिहरु पुरानै गाँउमा आफ्ना साथीहरुसङ खेलिरहेका हुन्थे। अफिमको फूल फुलेर पनि चोप निक्लने बेला भैसकेको थियो। त्यो चोप सबै जम्मा गरेर बेचेपछि इसमाइलले केहि पैसा जोर्ने योजना थियो। तर लगभग अफिममा सारा पसिना र मेहनत लगाएपछि कुनचाहि दुश्मनले सरकारलाइ उजुरी दिएको थियो। त्यसको लगत्तै आधारातमा दुइ जीप सिपाहीहरु आएर सारा अफिम नष्ट गरिदियो। इसमाइललाइ तिन रात थुन्यो तर उ बाट एक पैसा नि नझर्ने देखेपछि बेसरी पिटेर अर्ध बेहोश भएपछि मर्ला भन्ने डरले कतै अनकन्टार ठाँउमा फालेका थिए। इस्माइल होश खुलेपछि आफै घिस्रिदै लत्रिदै आफ्नो घर फर्क्यो र भोलिपल्टै बिहानै हुनु अगाबै सबै परिवारलाइ लिएर अर्को कुनै अन्जान बस्तीतिर हिँड्यो।

 

"अब त भाग्न सकिएला जस्तो छैन!" इसमाइलको कुरा सुनेर शमाको मनको शंका साँचो हुन लाग्यो। उसले कान थापेर सुनी, उसकी आमा जारा बिस्तारै सुँक्क सुँक्क गरीरहेकी थी।

 

"नसीम र जाबेद यही बस्तीमा आइपुगेका छन्। उनिहरुले हामीलाइ नैँ खोज्दैछन्। बिहानै मैले तिनीहरुलाइ चिया दोकानमा देखेँ। उनिहरुले मलाइ देखे कि देखेनन् थाहा भएन। तर तिनीहरु कुनै पनि बेला यहा आउन सक्छन्। उनिहरु कुकुर भन्दा नि तेज छन्, सुँघ्दै सुँघ्दै भोली बिहानै यही आइपुग्न बेर छैन। के गर्ने होला??" इसमाइल चिन्तित थियो।

 

"तिनीहरुले त्यसै छोड्दैनन्! हजारौँ रुपैयाको मामला छ। अरु जे जस्तो दुख भोग्नु परेनि यी बच्चाहरु निर्दोष छन्, यिनिहरुको गल्ती भनेको गरीब परिवारमा जन्मनु हो। यीनीहरुलाइ लिएर तिमी यहाँबाट भाग। म उनिहरुसङ कुरा गरेर आँउछु, बाँचिएछ भने तिमीहरुलाइ जरुर भेट्छु, मरे भने अल्लाहको नाममा मेरो आत्माको शान्तिको कामना गर्नु।" बुबाको त्यस्तो निराश कुरा सुनेर शमा डराइ।

 

"त्यसरी हिम्मत हार्नु हुदैन, मरे नि बाँचे नि हामी तपाइसङै हुन्छौ!। म तपाइलाइ एक्लै यहाँ छोड्न  सक्दिन। म एक्ली आइमाइ यीनिहरुलाइ लिएर कता जाँउ, के गरौँ?"" शमाले आमाको स्वर सुनी। आमाको कुरा सही लाग्यो उसलाइ। बाबालाइ एक्लै छोडेर कहिँ जान सकिन्न। बाबा उनिहरुको आकाश, जता गए पनि उनिहरुलाइ आकाशको ओत चाहिन्छ।

 

"त्यत्रो पैसाको रिण लिएका छौँ, अफिम खेतिको लागि। अब त मरे पनि छोड्दैनन् तिनिहरुले, नर्क मै पनि पछ्याउन सक्छन्। तिर्नु त पर्ने हो, तर एक पैसा कमाउने बाटो छैन। उनिहरु आफ्नो पैसा उसुल नगरी छोड्दैनन्। मलाइ कमारो बनाए पनि केहि छैन, तर यी बच्चाहरुले अरु दुख पाउनु हुदैन। जारा, तिमी मैले भनेको मान। शमा बुझ्ने भैसकी, तिमीलाइ काममा मद्दत गर्छे, र भाइ बहिनी पनि राम्ररी हेरचाह गर्छे। तिमीहरु जाउ कतै टाढा। जहाँ यी कुकुरहरु पिछा गर्न नसकुन।"

 

इस्माइल जारालाइ बराबर उही कुरा सुनाइरहेको थियो। शमालाइ बुबा आमाको कुरामा केहि भन्न मन लागेको थियो। तर सानो मान्छेले ठुलो मान्छेको कुरामा केहि बोल्नु हुँदैन जस्तो लाग्यो उसलाइ। तर पनि बाबालाइ छोडेर आमासङ जाने कुरा उसलाइ पनि चित्त बुझेन। धेरै बेर सोचेपछि उसले आफ्नो बाबासङ सोधी।

 

"बाबा, हामी सबै यहाँ भन्दा टाढा कुनै गाँउमा जान सक्दैनौ? जहाँ नसीम र जाबेदले हामीलाइ खोज्न सक्दैन। आज एक रात त बितोस्, भोलि झिसमिसेमा हामी यो ठाँउ छोडौला नि। हुन्न र बाबा?" शमाले डराउदै आफ्नो मनको कुरा भनी इसमाइललाइ।

 

"हामी कहिँ लुक्न सक्दैनौ शमा! उनिहरुले हामीलाइ जमिनमुनि पनि भेट्टाउछन्। गरीबहरुको रगत पिएर बाँच्छन र हामीजस्तो गरीबहरुलाइ सकेसम्म निचोर्छन् उनिहरु। छोरी, तिमी आमा र भाइ बहिनीहरुलाइ लिएर जाउ।" इसमाइल शमालाइ पनि त्यही कुरा बुझाउन चाहन्थ्यो।

 

बाबाको कुरा सुनेर शमा एकछिन स्तब्ध भइ। गरीबी उनिहरुको लाचारी हो, तर बाबाबिनाको जीवन झन ठुलो अभाव हो सहाराको। बाबा उनिहरुको जिबनको हिम्मत, आशा, छाहारी, उर्जा हो। बाबा बिना उनिहरुको जिवन अधुरो छ, अपुरो हुन्छ।

 

ढोकाबाहिर केहि पदचापहरुको आवाज आयो, बाबा, आमा र छोरी तिनै जनाको स्वास फुल्न थाल्यो, मुटु धड्किन थाल्यो। उनिहरुको मुखबाट केहि शब्द निस्किएन। तिन जना साना नानीहरु निद्रामा मस्त सपना देखिएरहेका थिए। नभन्दै कसैले बाहिरबाट ढोकामा "ढक, ढक" गर्न थाल्यो। इसमाइल, जारा र शमा चुपचाप केहि नसुने झैं गरी बसे।

 

"इसमाइल! ढोका खोल।" बाहिर बाट एउटा रुखो धोद्रो आवाज आयो।

 

जारा डरले थरथर काम्न थाली, शमाले जाराको हात दरो गरेर समाइ, र कानैमा " आमा नरुनु है!" भनेर सम्झाइ रही।

 

"इसमाइल! हामीलाइ थाहा छ तिमी यही लुकेको छौ, ढोका खोल।" बाहिरबाट फेरि उही आवाज आयो।

 

जाराको हिक्काहरु छुट्न थाले, शमा आमालाइ अङालेर आफ्नो आँशु पुछ्न थाली। इसमाइल ढोकातिर एक्नासले हेरिरह्यो।

 

 

क्रमश:

 

 

पाकिस्तानी/अफ्गानी सिरियल नै हेर्या जस्तो लाग्यो है मलाई त - दिन दिनै आउने सिरियल होइन यो - ल अर्को भाग नी हालम त धेरै ब्रेक नलिकन

कैले चाइना त कहिले भिएत्नाम, कहिले औरिका त कैले अफ्गानिस्तान।
बहुमुखी पर्तिभा कि धनी किरेजी लाई वालेकुम सलाम।
कसौडिमा पकाको घोस्ट करी स्वादिलो छ्।
अब अर्को शुक्रबार कुर्नु पर्ने??

:ओ सार्है इन्तेरेस्तिङ, कत्ती छिट्टो त्यो क्रमस आइसक्या रेछ। ल भएन, आजै अर्को भाग राखुम न। पिलिच्!!!

भिन्न परिबेशको भिन्न कथा वस्तु । लेखाइ सदा झै उत्तम दर्जाको अर्थात परमात्मा क्रेजी मार्का लेखाइ । अर्को भागको माग गर्दछु ।
 

 धेरै राम्रो क्रजी लभ । अर्को भागको प्रतिक्षाएमा !!!!!!!!

उहिले हामी भुरा हुँदा एउटा गीत बज्थ्यो  " माया के होला... सोचेको तिमी नै... बेहुली....बेहुली....." भन्ने, शिर्षक हेर्दा कानमा फेरी त्यही गीत बजीरा । क्रेजीको रोम्यान्टिक कथा पढ्न पाइने भो  भनेको  भित्र त अर्कै रैछ। सरप्राइज!!!  भन्छन नि, हो त्यस्तै भो मलाई त। अर्कै पनि राम्रो छ, भिन्नै बिषय बस्तुको । कथाको  शुरुवात निराशा पूर्ण भए पनि शिर्षकले आशावादी बनाको छ।

different taste.

Someone said...............
"Girls are the most difficult thing in the earth to explore !"..............I m adding few words in it........
"The difficulty doubles when they r gre8 writers"
Salute to your versatility............Waiting for the Next part साहिँली ........

like it!.....Eagerly waiting for the next part.

क्रेजी अर्को भाग छिटो है ...... त्यो न्यू एअर मनाएर बस्ने हैन .....
तै पनि मेरो "Happy New Year" छ है ।
बेशब्री का साथ भाग २ का इन्तजार .......

साथीहरु म छिट्टै नयाँ भाग लिएर आउने प्रयासमा छु।

प्रतिक्षाको लागि धन्यबाद!

३:१९ मा छिट्टै अर्को भाग लिएर आउछु भनेर गाको मान्छे कता बेपत्ता भा हो कुन्नी ! जाम मा फस्या त होइन कतै?

भाग-२

 

रात छिप्पिन थालेको थियो, कस्सिएर एक लात हान्यो भने खुल्ने जस्तो ढोका अझै बाहिरबाट लगातार घच्घच्याइरहेको थियो, दुइ पुरुष आवाज बेला बेलामा "इस्माइल! इसमाइल!" भन्दै बोलाउदैँ थियो। इस्माइलको दिमागमा अरु उपाय सुझेन, काल उसको ढोकैमा आइसकेपछि उसले अरु जोरी खोज्नु मुर्खता बाहेक अरु केहि हुन सक्तैनथ्यो। उ मजबुर थियो, त्यसैले उ बिस्तारै उठेर गयो र ढोका खोल्यो।

ढोका खुल्नासाथ दुइ पुरुषहरु कोठाभित्र पसे। कोठामा सबै भन्दा अघि हुरिएर आउने नसीमको हातमा सानो टर्चलाइट थियो। कोठामा त्यस्को रोशनीले अलि अलि छाँया जस्तो अनुहारहरु देखियो। जारालाइ अङालेर शमा एउटा कुनामा बसेकी थिइ। पातलो त्यान्द्रो जस्तो गुन्द्रिमा बच्चाहरु सुतिरहेका थिए। उनिहरुलाइ के भइरहेछ केहि थाहा थिएन।

 

"पैसा लिनेबेला खुट्टा ढोग्न आउने अहिले चाहि लुकि लुकि भाग्ने! लाज लाग्दैन?" नसीमले इसमाइललाइ जिँउदै खाँउला जस्तै गरी भन्यो। उसको निधारको बिचैमा पुराना तरबार जस्तो लामो घाउका खत देखिन्थ्यो, हेर्दै खेरि बास्तबिक जीबनको खलनायक जस्तो। तनाबले होला उसको अनुहार धेरै खस्रो र फोहोर देखिन्थ्यो। उसको चिउँडोमा चुस्स चुस्स दारी थियो, फुर्सद नभएर नमिलाएको जस्तो देखिन्थ्यो। नसीमलाइ पहिलो चोटि देख्दा जो कोहि डराउन सक्थ्यो दिनको उज्यालो होस् वा रातको अध्याँरो।

 

"नसीम, हामीले इस्माइललाइ भेटिहाल्यौ। अब कामको कुरा गरौ?" जाबेद ४० नाघेको जस्तो देखिन्थ्यो, उमेरको कारण पनि होला उ नसीमलाइ संयमको लागि अनुरोध गर्दैथ्यो। यसो हेर्दा नसीम भन्दा जाबेद धेरै ब्यबहारिक छ कि जस्तो देखिन्थ्यो। हुन सक्छ जाबेद नसीमको चम्चागिरी गर्थ्यो।

 

इसमाइल नसीम र जाबेदको नजिकै एउटा कुनामा भुँइमा थचक्कै बस्यो। उसले दुबै हात जोडेर नसीमलाइ पुकार्यो "मालिक ! गाँउमा शत्रु लागेको छ, त्यत्रो पसिना बगाएर अफिम लगाएँ, कुन पापीले देखि सहेन, गएर कुरा लाइदियो, रातारात पुलिस आएर सारा नष्ट गर्यो। म गरीबसँग केहि छैन। मलाइ थाहा छ पैसा तिर्नु पर्छ, तर कसरी तिरुँ? बच्चाहरुलाइ एक छाक रोटी पनि राम्ररी खुवाउन सक्दिन ।"

"मेरो चाहि पैसा सित्तैमा आँउछ? सबै गरेर चालिस हजार तिर्नु पर्छ तिमीले। झन् परिवार भएको मान्छे भनेर मैले बिना धितो तिमीलाइ पैसा दिँए। तिमी यसरी बेइमान गरेर भाग्छौ भन्ने मलाइ लागेको थिएन। जसरी हुन्छ मलाइ पैसा चाहिन्छ।" नसीमले एकचोटि हातको टर्चलाइटले कुनामा बसेकी शमा र जारातिर प्रकाश फ्याल्यो। जारा अझै कामीरहेकी थी भने शमाका उदास आँखाहरु भुँइतिर केन्द्रित भएका थिए। त्यो एक झुल्को प्रकाशले  उसले झस्केर नसीमलाइ पुलुक्क हेरी, फेरि तुरुन्तै नजर ओराली। उसको आँखाहरु निद्राले हो कि चिन्ताले थाकेर लोलाएका थिए। नसीम एकछिन शमालाइ देखेर चुप लाग्यो, केही बेर एकटक हेरिरह्यो। जाबेदले नसीमले कसलाइ हेरेको भन्ने थाहा पायो। त्यसैले बाताबरण सहज बनाउन आफैले कुरा शुरु गर्यो।

 

"हैन, इसमाइल ! तिम्रो मात्र हैन गाँउमा धेरैको अफिमको फूल लाग्दा लाग्दै पुलिसले तहसनहस गरेको छ। तर सबै गाँउले तिमी जस्तो कायर भएर गाँउ छोडेका छैनन्। तिमी "साँप पनि मर्ने लट्ठि पनि नभाँचिने" जस्तो उपाय किन सोच्दैनौ?" जाबेदले नसीमलाइ हेर्दै इसमाइलसङ सम्झौताको आश देखायो ।

 

" त्यस्तो के उपाय हुन सक्छ र मालिक? अन्न बाली खेति गर्न सकिदैन, समय र मेहनत खेर जान्छ, बाली राम्रो उब्जिदैन। गाँउमा केहि काम छैन। अरु उपाय के छ र म सङ?" इसमाइलको निधारमा चिन्ता र गरीबीका प्रशस्त रेखाहरु देखिएको थियो।

"रहीम चाचाले कसरी पैसा तिरे तिमीलाइ थाहा छैन?" यसो भन्दा जाबेदले एकचोटि फेरि आँखैको इशाराले नसीमलाइ हेर्‍यो। नसीमले पनि आँखैले "ठिक छ! कुरा बढाउ।" भनेको जस्तो जाबेदलाइ संकेत दियो।

 

"त्यही त मिल्ने कुरा गर्‍यो भने अरु पनि उपाय हुन सक्छ, इसमाइल! शायद तिमी बुझेर पनि नबुझेको नाटक जस्तो गरिरहेछौ। रहीम चाचा र अरु धेरैले गाउमा त्यस्तै गरेका छन्। हुन त पैसाको जस्तो भाउ अरुको हुँदैन। तैपनि तिमीले अरु कुरा पनि त गर्न सक्थ्यौ नि म सङ।" फेरि नसीमले एकचोटि जारा र शमा बसेको कुनातिर टर्चलाइट झुलुक्क देखायो। यसपाली जारा तर्सी, शमा जस्ताको तस्तै मूर्ति झैँ हलचल नगरी बसेकी थी।

"मालिक! म त्यति निर्दयी हुन सक्दिन ! अल्लाहले कहिले पनि मलाइ माफ गर्दैनन्। म रहीम र अरुले जस्तो पाप गर्न सक्दिन।" इसमाइल ले डराँउदै भन्यो ।

 

"हामीले त तिमीलाइ सजिलो बाटो बताइदिएका हौँ। यदि तिमीलाइ पाप गर्न मन लाग्दैन र यो संसारमा तिमी जस्तो धर्मात्मा कोहि छैन भने खुरुक्क मेरो पैसा फिर्ता गर। म गइहाल्छु।" नसीमले पासो थाप्यो फेरि।

 

"सबैले त्यसै गरेका छन्, इसमाइल! तिम्रो लागि पनि त्यो भन्दा सरल उपाय अरु हुन सक्दैन। तिमी पैसा त कहिल्यै तिर्न सक्दैनौ। के तिमी बालबच्चालाइ दुखमै मार्न चाहन्छौ? हामीले तिम्रै भलाइको कुरा गर्दैछौ।" जाबेदले कुरा बुझाउने प्रयाश गर्न थाल्यो।

 

"मालिक ! शमा बच्चै छे, भर्खर १० पुगेर ११ लागी । म कसरी यस बच्चीलाइ तपाइको हातमा दिँउ?" इसमाइलको कुराले शमाको मुटु "ढ्याङ ढ्याङ" गर्न थाल्यो, यसपाली उ काम्न थाली। अहिले जाराको पालो थियो शमालाइ अङाल्ने। उ सकेसम्म बलियो गरी शमाको पसिनाले निथुक्क भएको हात समाइरहेकी थिइ।

“त्यो रहिम चाचाको छोरी पनि यस्तै उमेरकी थिइ नि हैन र? असलमले बिहे गर्दा कति बर्षकि थिइ रे त्यो केटि, नसीम?” जावेदले नसीमलाइ सोध्यो।

 

"उ त अझै सानी थिइ। नौ बर्षकी थी क्यारे। रहिम चाचा आफैले असलमको हातमा पैसा तिर्न नसकेर छोरी जिम्मा लाइदिएका थिए । असलम पनि मेरो उमेरकै त हो।" नसीमले शमातिर हेर्दै भन्यो।

"नसीम जवान छ, ३० बर्ष भनेको लोग्नेमान्छेको लागि धेरै हैन। राम्रो ब्यापार गर्छ। काबुलमा उसको अरु धेरै ब्यबसाय पनि छ। त्यसै पनि बिहेमा लोग्नेको उमेरले केहि फरक पार्दैन। शमा भाग्यमानी हुन्छे,  केहि बर्षमै एक-दुइटा बच्चा पाएपछि त बुढी भइ हाल्छे । उनिहरुको जोडी मिलिहाल्छ। कमाउने लोग्नेको साथ सहरमा सुखले बस्छे। तिम्रो परिवारमा एउटा खाने मुख घट्छ, हुर्केकी छोरीको चिन्ता पनि हुँदैन।" जाबेदले इसमाइलको मन जित्ने कुरा गर्दै थियो।

इसमाइल टाउकोमा हात राखेर घोरिएर चुपचाप सोच्न थाल्यो। शमाको मनमा के बितीरहेको छ कसैले पनि अनुमान गर्न सकेनन्। जारा मनमनै "अल्लाह" “अल्लाह” पुकार्दै थी।

 

नसीम र जाबेद इस्माइलको जवाफको प्रतिक्षामा थिए।

क्रमश:...

 

 

परमात्माको दोस्रो भाग नि पढियो । इन्साअल्लाह, अल्लाहले जल्लाद नसिमको भक्ष गरुन।

ल यो भाग नी पढियो

ढिलै गरेर आएपनी दामी आएको छ

ल क्रेजी जि खतरा गइराछ - अर्को भाग तुरुन्तै पढ्न पाम 

लाहुल बिला कुबत त्यो नसिमले त शमा मा पो आँखा गाडेको रहेछ !

क्रेजीको लेखाइ सदा झै मासाल्ला

कत्ती छोटो लेख्या, ह्याSSSSSSS पुगेन अली लामो लामो लेख्न परो

crazy ko katha le malai po crazy banayo...

kasari aako hola yesto "Bisista" star ko lekhna..

Dami chha Crazy!!!