.

सन्सार को टप ५ तलाउ मध्य १,कारण के होला त? तलाउ, हिमाल,.... यस्तो आकर्सक फोटोमा आधा भन्दा बढि भाग त एउटा गाउले ढाकेको छ ।
त सब भन्दा कूल के रहेछ ? त्यो गाउ ?पहिला त दन्ग पर्दै हेरे । हेर्दा हेर्दै आखा रसाए , म त रुन पो पुगेछु । कारण यो मेरो गाउको फोटो थियो । मलाइ फोटोका
प्रतेक बस्तुले भन्दै थिए, ए डाडाघरे बाबु सन्चै छौ ? सन्चै छु , म भाभुक हूदै मन मनै बोल्छु । मन मनै भन्छु , तिमीहरुलाइ मेरो मुटुमा सधैभरी राखेको छु ,
यता उता हेर्दै आखा पुछ्छू । एकछिन टोलाए अनि फेरि फोटोलाइ रम्ररी हेरे । कति प्रस्ट थियो तस्बिर , घर्तिनी साइलिको आपको रुखपनि प्रस्टै दिखिन्छ । कति खाए
त्यस रुखका आप , मुखनै रसायो। थुक निल्दै आखा डूलाए , ओहो पधेरोमाथिको पाखूरीको रुख पनि प्रस्टै देखे , कति खाइयो पकरदामका बच्चा ,बिचरि पकरदाम
सधै त्ेहि रुखमा गुड बनाउथि । मलाइ कन्ठै हुनथ्यो , कुन कुन रुखमा केका बच्चा छन् भन्ने । पाताल देखी आडि सम्म, उपल्लो गाउ देखि बिसी सम्म, सबै हाम्रै
एरिया थियो ।चराले मुखमा चारा लिएको दख्नने बित्तिकै म दउडिहाल्थे । तर जति नै चरा एक्सपर्ट भए पनि ढिकूरको गुड चाही पत्ता लगाउन गार्हो हुन्थ्यो । ढिकूर त सार्है
बाठो पो हुन्छ , गुड नै फेर्ने । तर अस्ति अफिसको पार्किन्गलटमा मेरै गाडिको छेउमा ढिकूर ढुक्कै चारा खोज्दै थिए , सायद याहाका ढिकुरको सेकूरिटि राम्रो रहिछ क्याहो ।
नेपालमा भएको भए त म ति ढिकुरलाइ अन्ग्रेजिमा बार काटेर शुक्र ( Fry) गर्दि हाल्थे ।
चरा खोज्ने क्रममा कति यस्ता कोड भासा प्रयोग गरिन्थ्यो । फेरी अरुले थाहा पाए सबै प्लाननै चौउपट भइहाल्थ्यो नि त । अनि त भनथ्यौ ,' माडुलाकोबेडा माखमारुडा
माकुरकोढिडा माडचगुडा , मासैलाइकडा माभनहैनडा ' - "बेडुलाको रुखमा ढिकुरको गुडच , कसैलाइ नभनहै " । चरा खोज्ने क्रममा कति त नाम नै थाहा नभएका
चरा भेटिनथे , त्यो धौखोलाको कडुजको रुखमा एउटा सानो चराका २६ अोटा बच्चा मेरै हातले गनेको , हात सुग्छु , कता कता ति चराका बच्चाका गु अजै
गनाएको भान हुन्छ । त्यो गन्धसगै म ल्यारपाटाको चउरमा पुग्छु , रुख चढ्दा दर्फराएका खुट्टा सुमसुमाउदै आराम गर्ने ठाउ थियो त्यो । तेति मात्रै काहा हो र ,
कता कता चराका गुड छन हाम्रो ग्रुपको सल्लाहा गर्ने सामहरिक महत्वको ठाउ थियो त्यो । ल्यारपाटो पारि जुकेपानि छ, बन मध्धे सबभन्दा चराको गुड हुने एरिया हो
त्यो । जुकेपानिमा गुड खोज्न रोमनच्कारी भए पनि घर एरियामा जस्तो गुड भेटिदैनथे किनकी चरालाइ घरवरि परि चारा खोज्न सजिलो हुन्थयो भने हामीलाइ घरवरिपरी
गार्हो,कारण आमा र स्यानियाहरुको गाइने भन्ने गाली खानु पर्थयो । एकदिन पकारदम पोलेर खादा मामाघर सानिमा आइपुग्नु भो , अनि त मामा घरपनि गालि गर्ना
थालिहाले नि,क्या बोर आफ्नो प्रोफेसनको बेइज्जत........

ल नेपोलियनले त गामको फोटु पनि टाँसेर नयाँ आयाम थपेछन् कथामा।
१ ताल जान मुल लायो त्यो पोखरीमा झ्वाम्म हाम्फाल्नु।

ल हे श्री, नमे को घर।

हो त, अगि न देखि सनासो (pliers) खेलाम्छु त भन्थे । अनि दादाले बेला बेलाँ डाङ्गरेका बच्चाको पुनि कुरा अर्नी, मैले भनि केई पुनि नबुझ्नी , लास्टाँ त तेसो पो रहिछ त कुरा ।

अनि ए डाडाघरे नमे, कुरो सुन्दा त कौवाको फूल पुनि चोर्छौ जस्तो छ है ।

दादा, नमे, यस्तो फूल चोर्नी भनी मैले भोगिन, घरका अरु मुन्छेको कुटाई - हुकाई खाईनी डर पुनि भओ केरे । तर, हाम्रा बेलाँ भनी यस्तै भदौ-असोज मास तिर ओडार, ओडार खोज्न जान्थेम बारुलाको पोलो । अब अरिङ्गालको चईनी अग्ला अग्ला सिमलका रुखमा हुनी केरे, फेरि सबैले देख्नी, गाउँका एक्सपर्ट हुरले पलान नै बनाम्थे अरिङ्गाल पोल्नी चईनी । एक दिन तो कथा पुनि भनम्ला साझाँ । तर बारुलाको गोलो (पोलो पनि भन्थेम) भनी खरबारीको अथवा बनको छाते परेको जुनसुकै जस्तो ढुखामा पुनि हुने, अनि गयो, एकै छिन धुँवारे जस्तो ग-यो, त्याँसी खायो । भिर मौरीको (काठे मौरी हो कि? - बच्चैमा पुनि तेसको मह खाको दिन त साँच्चिकै आजकालको भियाग्राले के गरेको होला र तेस्तो, चईनी केरे बन्चराको बींड जस्तै बनाम्थ्यो केरे, रामाराम, मैले झुट कुरा अरेको होईन ल, साँच्चिकै जो हो, बिपत्तै बनाम्थ्यो केरे, दादालाई नि थाहा होला ल ) पोलो भेटे त झन मह नै भेटिने भयो केरे । अनि साथी भाईले भनी भिरमौरीको मह सबभन्दा अगाडि खान डराम्थे, किन भने सब भन्दा पहिला जसले खान्छ, तेसले जोर्ते (जुम्ल्याहा) छोरा पाउँछ भन्थे । मैले भनि नपत्याम्नी तो कुरा- रामाराम ल । अब जोडिएको मुला खाए पुनि जोर्ते छोरा पाईनी अरे, निबुवा, सुन्तलाको जोडिइको केसरा खाए पुनि जोर्ते छोरा पाईनी अरे, जोल्ठे केरा खाए पुनि तेही अरे, आफू भने तेस्तो धेरै ठाममा फसिसकेको, परिसकेको ले अब जोर्ते छोरा पाउने भनेर डराम्न छाडिसकेको थिएँ के ।

पछि भने मासु-जन्य पदार्थ हुरबाट तेसै तेसै मन नै टाढियो केरे । जे होस, अरिङ्गाल पोल्न जाँदा खेरिका १-२ वोटा गजबका किस्सा, कथा छन मसंग, तर अलिक मेसो मिलाएर लेख्नु पर्छ किन भने ती घटनाका कतिपय कुराहरु सफा नियतले नै पस्के पुनि जातिबादी कुरा होलान अहिलेका स्टान्डर्डले ।

जे होस, अनि जुरेलीला अन्डा काँ छन त, ए नम्मे ? चिबे चराका अन्डा चईनी खान हुन्न अरे है, फेरि भोलि पर्सि छोरा-छोरी नपाम्नी भईन्च अरे ।

Keep rolling...